REGUŁA ŚWIĘTEGO BENEDYKTA - Rozdziały 70 - 73 70. Niechaj nikt nie pozwala sobie bić drugiego samowolnie 1Nie można dopuścić, by w klasztorze ktokolwiek ośmielał się rządzić na własną rękę. 2Dlatego też postanawiamy, że nikomu nie wolno karać ekskomuniką lub chłostą któregokolwiek ze współbraci, chyba że upoważni go do tego opat. 3Tego, kto w ten sposób zawini, należy upominać wobec wszystkich, żeby także pozostali przejmowali się lękiem (1 Tm 5,20). 4Dzieci do lat piętnastu powinni wszyscy starannie utrzymywać w karności i pilnować, 5lecz i to czynić należy z wszelkim umiarem i roztropnością. 6Kto zatem pozwoliłby sobie ukarać kogoś starszego bez polecenia opata albo dałby się ponieść złości wobec dzieci, ten poniesie karę przewidzianą w Regule. 7Napisane jest bowiem: Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe.
71. Niechaj bracia będą posłuszni sobie nawzajem 1Wszyscy powinni okazywać posłuszeństwo, które jest wielkim dobrem, nie tylko samemu opatowi, lecz w tymże duchu bracia niechaj będą posłuszni także sobie nawzajem wiedząc, 2że właśnie drogą posłuszeństwa mają iść do Boga. 3Wprawdzie rozkazy opata lub wyznaczonego przez niego przeora wypełniać trzeba przede wszystkim i nie wolno dawać przed innymi pierwszeństwa prywatnym zleceniom, 4poza tym jednak młodsi powinni słuchać starszych z całą gotowością miłości. 5Gdyby jakiś brat okazał się krnąbrny, należy go skarcić. 6Jeśli opat lub jakikolwiek inny przełożony udziela w taki czy inny sposób nagany jednemu z braci, choćby za najmniejsze uchybienie, 7a brat ów domyśli się lub spostrzeże, że stał się przyczyną nawet niewielkiego gniewu przełożonego, 8niech zaraz bez zwłoki padnie na ziemię i aby zadośćuczynić za błąd swój, tak długo u stóp jego leży, aż otrzyma błogosławieństwo, które to wzburzenie uspokoi. 9Jeśli ktoś zaniedba tego przez lekceważenie, należy mu wymierzyć karę cielesną, gdyby zaś upierał się przy swoim, nawet usunąć go z klasztoru.
72. O dobrej gorliwości, jaką mnisi mieć powinni 1Podobnie jak istnieje zawziętość zła i gorzka, która oddala od Boga i prowadzi do piekła, 2tak jest i gorliwość dobra, która oddala od grzechów, a prowadzi do Boga i do życia wiecznego. 3Ta więc właśnie gorliwość niechaj wyróżnia mnichów w ich życiu żarliwej miłości 4tak, aby w okazywaniu czci jedni drugich wyprzedzali. 5Niech słabości swoje duchowe i cielesne znoszą cierpliwie. 6Niech prześcigają się nawzajem w posłuszeństwie. 7Niechaj nikt nie szuka tego, co uważa za pożyteczne dla siebie, lecz raczej tego, co dla drugiego. 8Niech darzą się wzajemnie czystą w intencji miłością braterską. 9Niech Boga boją się dlatego, że Go miłują. 10Opata swego niech kochają miłością szczerą i pokorną. 11Niech nic nigdy nie będzie dla nich ważniejsze od Chrystusa, 12który oby nas razem raczył doprowadzić do życia wiecznego.
73. O tym, że reguła ta nie daje wszystkich wskazówek potrzebnych, by zachować całą sprawiedliwość 1Reguła ta została napisana po to, abyśmy zachowując ją w klasztorach mogli pokazać, że postępujemy już w pewnej mierze w sposób godny naszego stanu i właśnie zaczynamy żyć życiem monastycznym. 2A jeśli to komuś nie wystarcza, kto śpieszy do doskonałości owego życia, znajdzie on w nauce świętych Ojców wszystko, co może doprowadzić człowieka do doskonałości najwyższej. 3Czyż jest bowiem taka strona albo takie zdanie natchnione przez Boga, zarówno w Starym jak i w Nowym Testamencie, które by nie zawierało najsłuszniejszych zasad życia ludzkiego? 4A któraż księga świętych katolickich Ojców nie przynosi wyraźnych pouczeń, w jaki sposób mamy prostą drogą dążyć do naszego Stwórcy? 5Czymże zaś są i Konferencje Ojców, i Ustawy, i ich żywoty, czymże Reguła świętego ojca naszego, Bazylego, 6jeśli nie narzędziami, z których pomocą mnisi, dobrzy i posłuszni, budują swoje cnoty? 7My natomiast, leniwi, źli i niedbali, musimy rumienić się ze wstydu. 8Jeśli więc śpieszysz do ojczyzny niebieskiej, przestrzegaj najpierw z pomocą Chrystusa tej maleńkiej Reguły, którą pisaliśmy dla początkujących. 9A wówczas, otoczony opieką Bożą, owe wzniosłe szczyty cnoty i wiedzy, o których właśnie wspominaliśmy, i ty także kiedyś osiągniesz!
Amen. Koniec Reguły
|
||
|
||
Rękopis, Wprowadzenie, Prolog, Rozdziały: 1 - 9, 10 - 19, 20 - 29, 30 - 39, 40 - 49, 50 - 59, 60 - 69, 70 - 73, Literatura
|
||
|